امروز فیلم اتاق مجاور را مورد نقد و بررسی قرار میدهیم. پدرو آلمودوار پس از پرداختن به فرم کوتاه در آثاری چون «صدای انسان» (۲۰۲۰) و «شیوه عجیب زندگی» (۲۰۲۳)، سرانجام اولین تجربه فیلم بلند انگلیسی زبان خود، فیلم اتاق مجاور را به ارمغان آورده است. این اثر می‌تواند پاسخی باشد به پرسش‌هایی که شاید از دهه ۸۰ میلادی ذهن مخاطبان آمریکایی این کارگردان را به خود مشغول کرده است: آیا زبان سینمایی آلمودوار در بستر زبان انگلیسی نیز همان تاثیرگذاری را خواهد داشت؟ این پرسش‌ها از آنجا نشأت می‌گیرد که برخی از چهره‌های شاخص سینمای مؤلف، نظیر وونگ کار وای، در مواجهه با فیلمنامه‌های انگلیسی با چالش‌هایی روبرو شده‌اند.
فیلم اتاق مجاور با هنرنمایی تیلدا سوینتون و جولین مور، به احتمال فراوان در جشنواره‌ها و محافل دوستداران سینمای هنری با استقبال مواجه خواهد شد. با وجود گرایش آلمودوار به ملودرام و پرداختن به موضوعی چون اتانازی، فیلم لحنی به طرز غریبی بی‌طرفانه دارد. فیلم اتاق مجاور هرگز به دام احساسات‌گرایی سطحی نمی‌افتد و مخاطب را نیز دست کم نمی‌گیرد. با این حال، این پرسش را در ذهن بیننده برمی‌انگیزد که آیا در نهایت با حسی از بی‌تفاوتی سالن سینما را ترک خواهد کرد یا خیر.
فیلم اتاق مجاور در چه مورد است
مارتا (سوئینتون) مبتلا به سرطان گردن رحم مرحله سه است. اینگرید (مور) در یک مراسم امضای کتاب، از طریق یکی از دوستان مشترک، برای اولین بار از بیماری مارتا مطلع می‌شود. ظاهراً آنها مدت زیادی یکدیگر را می‌شناسند و زمانی در یک مجله با هم کار می‌کردند، اما زمانی که مارتا به عنوان خبرنگار جنگی در خارج از کشور مشغول به کار بود، ارتباطشان قطع شده بود.
اینگرید بلافاصله به ملاقات مارتا در بیمارستانی می‌رود که او تحت درمان آزمایشی قرار دارد. فیلمنامه اثر که توسط آلمودوار نوشته شده، دانش عمیقی در مورد علائم و درمان سرطان نشان می‌دهد، که مطمئناً برای کسانی که با این عوارض دست و پنجه نرم کرده‌اند، غافلگیری خوشایندی خواهد بود. اما بازی سوئینتون به ندرت با گریم بیماری یا توصیفات کلامی او از بیماری‌ها همخوانی دارد.
به هر حال، اینگرید قول می‌دهد که مرتباً به دیدار مارتا برود. در نقطه‌ای، درمان بی‌اثر و درد غیرقابل تحمل می‌شود و مارتا را وادار به توقف درمان می‌کند. او سفری به شمال ایالت را برنامه‌ریزی می‌کند – و خودکشی خود را با استفاده از قرصی که از دارک وب خریداری کرده – و از اینگرید می‌خواهد که در کنارش باشد. از آنجایی که به نظر می‌رسد همه کسانی که مارتا به آنها مراجعه کرده، درخواستش را رد کرده‌اند، اینگرید، پس از بررسی و تامل بسیار، همانطور که انتظار می‌رود، موافقت می‌کند.
حتما بخوانید : فیلم کوئیر
با این حال، هنگامی که آنها برای یافتن قرص مرگبار مارتا به طور خلاصه به شهر بازمی‌گردند، اینگرید به محض یافتن آن، بدون تردید آن را تحویل می‌دهد. فیلم اتاق مجاور به ما نمی‌گوید که آیا اینگرید می‌خواهد به رنج مارتا پایان دهد یا صرفاً خود را با امر اجتناب‌ناپذیر وفق داده است.
سبک و دیدگاه آلمودوار
فیلم اتاق مجاور که بر اساس رمان «از چه می‌گذری» نوشته‌ی سیگرید نونز در سال ۲۰۲۰ ساخته شده، برای آلمودوار به شکلی غیرمعمول پرحرف به نظر می‌آید. در تمام طول فیلم اتاق مجاور، این حس به مخاطب دست می‌دهد که با اقتباسی از یک نمایشنامه روبرو است.
استفاده‌ی بیش از حد از تکنیک ساده‌ی نما-برعکس نما نیز از نکات قابل توجه فیلم است. این موضوع می‌تواند باعث شود طرفداران او به بررسی دوباره‌ی آثارش بپردازند و ببینند آیا این سبک در فیلم‌های اسپانیایی زبانش همواره وجود داشته و اکنون به چشم آمده است. تنها سکانسی که کارگردانی در آن به اوج خود می‌رسد، مربوط به جلسه‌ی تمرین اینگرید با مربی خصوصی‌اش است؛ جایی که تصاویر پاهایش در حال بالا و پایین رفتن از یک سکوی کوچک به زیبایی تدوین شده‌اند.
در این اثر، آلمودوار شهر نیویورک را به عنوان پس‌زمینه داستان خود برگزیده است. خوشبختانه، این بخش از فیلم اتاق مجاور، حسی از اصالت و زندگی واقعی را منتقل می‌کند. ساکنین نیویورک از همان نماهای نخستین، مکان‌های فرهنگی برجسته‌ای همچون کتابفروشی Rizzoli در منطقه فلاتیرون و همچنین مرکز فیلم لینکلن، که تقریباً تمامی آثار وی از طریق آن به مخاطبین عرضه شده است را شناسایی خواهند نمود. علاقه‌مندان سینما در نیویورک، صرفاً به دلیل این توجه و ادای احترام، از وی استقبال خواهند کرد.
با این حال، ردپای آلمودوار به وضوح در «اتاق مجاور» دیده می‌شود. طراحی تولید توسط اینبال واینبرگ بی‌نظیر است. دیر یا زود، وبسایت‌هایی مانند Curbed و Apartment Therapy درباره‌ی چگونگی تهیه‌ی کاناپه‌ی فیروزه‌ای و کمدهای سبز زمردی مارتا مطلب خواهند نوشت، چرا که این ایده‌های دکوراسیون داخلی حقیقتاً متحول‌کننده‌اند و به احتمال زیاد، حتی با صرف هزینه‌ی زیاد هم نمی‌توان مشابه آنها را از فروشگاه‌هایی مانند Design Within Reach یا ABC Carpet & Home تهیه کرد.
مشابه بسیاری از آثار شاخص فرهنگ عامه‌ی نیویورک مانند Friends و Sex and the City، فیلم اتاق مجاور هزینه‌های سرسام‌آور املاک در این شهر را بسیار کمتر از واقعیت نشان می‌دهد. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که ساکنین نیویورک – که به احتمال زیاد بخش عمده‌ای از مخاطبین اصلی آلمودوار در آمریکا را تشکیل می‌دهند – ناخودآگاه به این نتیجه می‌رسند که شخصیت‌های فیلم به واسطه‌ی داشتن آپارتمان‌های چند میلیون دلاری، بسیار ثروتمند هستند. در مورد خانه‌ی اجاره‌ای تعطیلات در شمال ایالت که دیگر حرفی نزنیم.
وجه تمایز آثار آلمودوار، شخصیت‌های به‌یادماندنی و هنرنمایی درخشان بازیگران زن نقش اصلی است. اما این ویژگی، علی‌رغم حضور بازیگرانی چون سوینتون و مور، در این فیلم چندان به چشم نمی‌آید. لو دادن بخشی از داستان – البته نه چندان مهم – این است که سوینتون با تأخیری زیاد در نقش میشل، دختر دورافتاده مارتا، ظاهر می‌شود. سوینتون با ظاهری به کلی متفاوت، اجرایی نه چندان متمایز ارائه می‌دهد. شاید به طور ناخواسته، این یکپارچگی در نقش سوینتون به برجسته‌تر شدن بازی ظریف مور کمک می‌کند.
