“ونوم: آخرین رقص” به عنوان آخرین قسمت از سه گانه ونوم با بازی تام هاردی، تلاش کرده تا به سفری حماسی و پر از اکشن برای طرفداران این شخصیت محبوب بپردازد. این فیلم که وعده یک پایان‌بندی هیجان‌انگیز را داده بود، تا چه اندازه در این امر موفق بوده است؟
داستانی آشنا با روایتی تکراری
داستان فیلم حول محور رابطه پیچیده ادی براک و ونوم می‌چرخد و این بار آن‌ها باید با تهدید جدیدی به نام لشر روبرو شوند. اگرچه ایده روبرو شدن با یک دشمن جدید جذاب به نظر می‌رسد، اما داستان فیلم به شدت به کلیشه‌های ژانر ابرقهرمانی تکیه می‌کند و هیچ نوآوری قابل توجهی در آن دیده نمی‌شود.
تام هاردی و نمایش یک بار دیگر
تام هاردی همچنان در نقش ادی براک و ونوم درخشیده و شیمی بین این دو شخصیت همچنان جذاب است. اما متاسفانه، فیلمنامه فرصت کافی برای پرداخت شخصیت‌ها و ایجاد عمق بیشتر در آن‌ها را فراهم نمی‌کند.
اکشنی که تکراری می‌شود
صحنه‌های اکشن فیلم پر از جلوه‌های ویژه و انفجار هستند، اما پس از مدتی تکراری و خسته‌کننده می‌شوند. همچنین، طراحی برخی از موجودات و هیولاها چندان جذاب نیست و به نظر می‌رسد که از فیلم‌های قبلی کپی شده است.
موسیقی و جلوه‌های ویژه
موسیقی متن فیلم به خوبی توانسته است به فضای اکشن و هیجانی فیلم کمک کند. اما جلوه‌های ویژه، به خصوص در برخی صحنه‌ها، چندان طبیعی به نظر نمی‌رسند و به چشم می‌آیند.
شخصیت‌پردازی: فراتر از سطح
- تکرار کلیشه‌ها: یکی از انتقادات اصلی به این فیلم، تکرار کلیشه‌های ژانر ابرقهرمانی است. شخصیت ادی براک و ونوم، با وجود شیمی خوبی که بینشان وجود دارد، به اندازه کافی توسعه نیافته‌اند. روابط آن‌ها با گذشت زمان تکامل چندانی نداشته و به همین دلیل، مخاطب احساس می‌کند که در یک چرخه تکراری گیر کرده است.
- لشر، آنتاگونیستی فراموش‌شدنی: شخصیت لشر به عنوان تهدید اصلی فیلم، چندان جذاب و به یاد ماندنی نیست. انگیزه‌های او به خوبی تبیین نشده و در نتیجه، مخاطب با او همذات‌پنداری نمی‌کند.
- شخصیت‌های فرعی: شخصیت‌های فرعی فیلم نیز عمق چندانی ندارند و بیشتر به عنوان ابزار برای پیشبرد داستان استفاده می‌شوند.
داستان: یک فرصت از دست رفته
- پتانسیل‌های روایت: دنیای سیمبیوت‌ها پتانسیل بالایی برای خلق داستان‌های پیچیده و چندلایه دارد. اما در این فیلم، داستان به صورت خطی و پیش‌بینی‌پذیری پیش می‌رود و هیچ پیچش داستانی قابل توجهی وجود ندارد.
- پایان‌بندی ناامیدکننده: پایان فیلم نیز به گونه‌ای طراحی شده که در عین حال که به نظر می‌رسد یک پایان‌بندی قطعی است، اما در عین حال درهای باز دیگری را برای ادامه داستان باقی می‌گذارد. این پایان‌بندی، نه تنها به سوالات مخاطب پاسخ نمی‌دهد، بلکه باعث سردرگمی نیز می‌شود.
جلوه‌های ویژه: دو روی یک سکه
- صحنه‌های اکشن: صحنه‌های اکشن فیلم پر از انرژی و هیجان هستند، اما طراحی برخی از موجودات و هیولاها چندان جذاب نیست و به نظر می‌رسد که از فیلم‌های قبلی کپی شده‌اند.
- عدم تعادل: در برخی صحنه‌ها، جلوه‌های ویژه بسیار خوب و واقع‌گرایانه هستند، اما در برخی صحنه‌های دیگر، به ویژه در صحنه‌هایی که شخصیت‌ها در حال گفتگو هستند، جلوه‌های ویژه مصنوعی و آزاردهنده به نظر می‌رسند.
بیشتر بخوانید : نقد و بررسی اختصاصی فیلم بیشه The Thicket 2024
مقایسه با سایر فیلم‌های ونوم
- تفاوت با فیلم اول: در مقایسه با فیلم اول، “ونوم: آخرین رقص” از نظر داستان و شخصیت‌پردازی پیشرفت چندانی نداشته است.
- تکرار فرمول: فیلم‌های ونوم به طور کلی به دلیل تکرار فرمول و کلیشه‌ها مورد انتقاد قرار گرفته‌اند و این فیلم نیز از این قاعده مستثنی نیست.
جمع‌بندی
“ونوم: آخرین رقص” یک فیلم سرگرم‌کننده برای طرفداران این شخصیت است، اما برای تماشاگران جدید چندان جذاب نخواهد بود. داستان تکراری، شخصیت‌پردازی سطحی و اکشن تکراری از نقاط ضعف اصلی این فیلم هستند. اگرچه بازی تام هاردی و برخی صحنه‌های اکشن قابل توجه هستند، اما نمی‌توانند ضعف‌های دیگر فیلم را جبران کنند.
در نهایت، “ونوم: آخرین رقص” یک فیلم متوسط است که به سختی می‌تواند انتظارات طرفداران را برآورده کند.
