فیلم کابوس نورلند پیتر پن، نقد و بررسی تخصصی فیلم Peter Pan’s Neverland Nightmare 2025
امروز فیلم کابوس نورلند پیتر پن مورد نقد و بررسی قرار می دهیم. فرنچایز «کودکیهای پیچخورده» (که با نام مستعار «پوهورس» نیز شناخته میشود)، مسیری رو به پیشرفت و توسعهای عظیم را در سال ۲۰۲۵ دنبال میکند. با موفقیت چشمگیر فیلم «وینی د پو: خون و عسل» در فضای اینترنت و ادامه آن با فیلم «وینی د پو: خون و عسل ۲»، خالق این مجموعه، ریس فریک-واترفیلد، از این فرصت طلایی به نحو احسن استفاده کرده است.
اکنون، یک دنیای گسترده بر اساس تفسیرهای ترسناک از شخصیتهای دوستداشتنی دوران کودکی با فیلمهای «بامبی: انتقامجویی» و «پینوکیو: از بند رها» در حال شکلگیری است، اما نه پیش از نخستین انحراف این مجموعه از محوریت فیلمهای «خون و عسل» – یعنی فیلم کابوس نورلند پیتر پن.
بر کسی پوشیده نیست که فیلمهای «خون و عسل» اساساً برای بهرهبرداری از ورود شخصیتهای جنگل صد هکتاری به مالکیت عمومی ساخته شدند و جذابیت ذاتی شوک ناشی از به تصویر کشیدن پو و پیگلت در نقش قاتل، فرصتی وسوسهانگیز بود. با این حال، ایده فیلمی ترسناک با محوریت نسخهای شیطانی از پیتر پن، واقعاً پتانسیل دارد. تصور پسری جاودانه که کودکان را میرباید و به سرزمینی جادویی پر از دزدان دریایی میبرد، فرضیه تاریکی است که به راحتی میتواند به طرحی وحشتناک تبدیل شود. متأسفانه، به نظر میرسد فیلم کابوس نورلند پیتر پن بیشتر به کپیبرداری از داستانهای ترسناک بهتر دیگر مشغول است تا اینکه به طور کامل به ایده جذاب خود متعهد باشد.
فیلم کابوس نورلند پیتر پن، با الهام از داستان کلاسیک، سرگذشت وندی دارلینگ (مگان پلاسیتو) و خانوادهاش را دنبال میکند. وندی، دختری جوان، آمادهی ورود به بزرگسالی و شروع زندگی جدیدش است. اما در این نسخه، پیتر پن، شورشی خوشگذرانی که با دزدان دریایی میجنگد و نمیخواهد بزرگ شود، نیست.
این پیتر (مارتین پورتلاک) یک قاتل سریالی بدنام و کینهتوز است که قربانیان اصلیاش کودکان و هر بزرگسالی هستند که سر راهش قرار بگیرند. در حالی که پیتر وعده بردن این بچههای بیخبر به نورلند را میدهد، واقعیت سفرهایش بسیار کمتر از جادویی است. وقتی برادر کوچکتر وندی، مایکل (پیتر دسوزا-فیگونی)، ربوده میشود تا به یکی از “پسرهای گمشده” پیتر تبدیل شود، وندی خود را در مسیر یافتن این موجود شادِ شرور مییابد.
هم نقطه اوج و هم نقطه ضعف
خب، بیایید با واضحترین نکته شروع کنیم – پیتر پن در «کابوس ناکجاآباد» به جای یک بچه شجاع یا حتی یک نوجوان، مردی بالغ است. این واقعاً برخلاف انتظار است، زیرا نگه داشتن پیتر به عنوان یک بچه، قاتل سریالی بودنش را منحصربهفردتر و آزاردهندهتر میکرد. فیلمهایی مانند «شیطان کوچولو» و «یتیم» به راحتی ثابت کردهاند که بازاری برای شخصیتهای شرور کودک در ژانر وحشت وجود دارد، پس چرا از آن بهرهبرداری نکنیم؟ این سن به این واقعیت کمکی نمیکند که صورت زخمی پیتر، این شخصیت را تقریباً از کسی که قرار است اقتباسی از او باشد، غیرقابل تشخیص میکند.
خوشبختانه، به نظر میرسد بازیگر مارتین پورتلاک از ایفای این نقش بسیار لذت میبرد. اگرچه ممکن است او اقتباس کاملی از پیتر پن نباشد و به نظر میرسد هر بار که صحبت میکند، صدای جدیدی دارد، اما همچنان جذابیت یک قاتل فیلم ترسناک را به اندازه کافی دارد تا بینندگان را سرگرم کند. مگان پلیسیتو در نقش وندی نیز بیش از یک دختر نهایی (final girl) توانمند است و اجرایی قوی به عنوان خواهری که ناامیدانه به دنبال نجات برادرش است، ارائه میدهد.
حتما بخوانید : فیلم آخرین شوگرل
شخصیتهای فرعی دیگری از داستان مشهور نیز به شکلی در فیلم کابوس نورلند پیتر پن حضور دارند، و هرچند که پرداختن به آنها ممکن است بخشهایی از داستان را فاش کند، این موارد احتمالاً بحثبرانگیزترین برداشتها خواهند بود.
یکی از این شخصیتها هویت جنسیتی متفاوتی دارد، و در حالی که این تصویر به هیچ وجه توهینآمیزترین تصویر از یک فرد با این شرایط نیست — و فیلم برای انتخاب بازیگری از همین جامعه برای ایفای نقش، شایسته قدردانی است — این حقیقت که لقبی که معمولاً به این شخصیت داده میشود، اغلب به عنوان عبارتی تحقیرآمیز برای افراد با گرایشهای جنسی و جنسیتی متفاوت استفاده میشود، چندان جالب نیست. مورد دیگر دقیقاً در لحظات پایانی به داستان اضافه میشود، گویی که فیلمسازان فراموش کرده بودند که این شخصیت قاعدتاً باید در داستانی درباره پیتر پن حضور داشته باشد.
کابوس سرزمین خیالی پیتر پن
در اولین سکانس ترسناک فیلم کابوس نورلند پیتر پن، پیتر با گریم دلقکی کامل ظاهر میشود و در حالی که درون شکافی در کف زمین قرار گرفته، سعی میکند پسربچهای را متقاعد کند که دوست اوست. اگر این توصیف به اندازه کافی واضح نباشد، باید گفت که این صحنه به شکل بارزی از فیلم “It” تقلید شده، حتی در نحوه معرفی پیتر برای جلب اعتماد پسر. این شروع، به عنوان یک سکانس آغازین، بیش از حد به فیلمهای ترسناک دیگر وابسته است.
واقعاً جای تأسف است که فیلم کابوس نورلند پیتر پن آنطور که باید از ایده جسورانهاش بهره نمیبرد. در طول سالها، نسخههای بسیار متفاوتی از پیتر پن ارائه شده که میتوانست منبع الهام فراوانی باشد. اما در عوض، با فیلمی کلیشهای و معمولی روبرو هستیم که میتوان هر فیلم اسلشر ترسناکی را جایگزین آن کرد. اگر کسی فیلم کابوس نورلند پیتر پن را بدون صدا و بدون هیچ پیشزمینهای تماشا کند، بعید است که تشخیص دهد این فیلمی درباره پیتر پن است. حتی سریال «روزی روزگاری» با وجود فاصله زیادش از ژانر وحشت، نسخه جذابتری از پیتر پنِ شرور را به تصویر کشیده بود.
فیلم کابوس نورلند پیتر پن، با فاصلهی زیادی نسبت به Blood and Honey اولیه، از نظر کیفیت تولید، گام رو به جلویی برداشته است. جلوههای ویژهی خون و خونریزی و همچنین طراحی گریم، به ویژه در Skull Rock، از نقاط قوت فیلم محسوب میشوند. با این حال، صحنههای قتل، فاقد نوآوری و خلاقیت هستند و به شدت فرمولبندی شده و قابل پیشبینی به نظر میرسند، گویی از هر فیلم ترسناک دیگری کپی شدهاند.
ریشههای مشکلات فراتر از مسائل مالی است
ساخت یک فیلم بلند سینمایی در هر ابعادی که باشد، دستاوردی قابل توجه است، صرف نظر از اینکه چگونه آن را بررسی کنیم. صرف نظر از احساس شما در مورد این فیلمها، دنیای سینمایی «پو» به رشد و موفقیت نسبی خود ادامه میدهد. نتیجه ناخوشایند چنین موفقیت مثبتی این است که نمیتوان مشکلات فیلم کابوس نورلند پیتر پن را واقعاً به محدودیتهای بودجهای نسبت داد.
یکی از اساسیترین ایرادات فیلم کابوس نورلند پیتر پن و به طور کلی دنیای «کودکی پیچیده»، جدیت بیش از اندازهای است که در آن دیده میشود. استفاده از ایدهای مضحک و مستقیم، مزایایی دارد، اما به شرطی که داستان با آن ایدهٔ دیوانهوار و نامتعارف هماهنگ باشد.
لحظات غیرعادی فیلم کابوس نورلند پیتر پن به دلیل لحن بسیار جدیاش، به خوبی از آب درنیامدهاند. حتی فیلم «خون و عسل» نیز دارای جنبهای فراطبیعی است، که این تصمیم «کابوس ناکجاآباد» مبنی بر واقعگرایانهتر بودن را به مراتب عجیبتر جلوه میدهد. به جای کندوکاو در روایتی دگرگونشده از یک سرزمین افسانهای، این سفر به ظاهر به ناکجاآباد، وقایع را در همان دنیای حقیقی که کودکان این قصهها معمولاً در پی گریز از آن هستند، محدود میسازد.