من خودم به شدت طرفدار فیلم های هندی هستم . نه این فیلم هایی که مثلا طرف با موز میزنه دشمنش رو میکشه فیلم هایی رو دوست دارم که داستانی بینظیر را روایت میکنه. امروز فیلم دو کارت را قصد دارم براتون مورد نقد و بررسی قرار بدم.
فیلم دو کارت در سال ۲۰۲۴ اکران شد و با وجود بازیگران قوی، نقدهای متفاوتی را به همراه داشت. به نظر می‌رسد کارگردان، شاشانکا چاتورودی و نویسنده، کانیکا داهیلون، در خلق هویت اصلی داستان دچار تردید شده‌اند. آیا فیلم دو کارت یک درام پیچیده درباره دو خواهر دوقلو با شخصیت‌های متفاوت است؟ یا شاید یک معمای معمولی که در لوکیشن‌های کوهستانی اتفاق می‌افتد؟
فیلم دو کارت یک درام جنایی مهیج است که بیننده را در دنیایی پر از راز و رمز فرو میبرد. فیلم دو کارت با روایت داستانی پیچیده از دو خواهر دوقلو، ما را به سفری هیجان‌انگیز میبرد که در آن مرز بین حقیقت و دروغ، عدالت و انتقام، به شدت مبهم می‌شود. آیا این خواهران قربانی هستند یا مجرم؟ این سوالی است که در طول فیلم دو کارت ذهن بیننده را به خود مشغول می‌کند.
شخصیت هایی با لایه های چندگانه
در گفتگویی با دیلون، معمارِ دنیای پیچیده و جذاب حسیں دلربا، در پاسخ به پرسشی درباره شخصیت‌های خلق شده‌اش، به عمق و لایه‌های چندگانه‌ی آن‌ها اشاره شد. دیلون باور دارد که شخصیت‌های او، ترکیبی از قدرت، آسیب‌پذیری و پیچیدگی هستند که آن‌ها را به موجوداتی زنده و واقعی بدل می‌کند. این ویژگی در شخصیت‌هایی چون مولانا در “مانمارزیان” و بابی در “ججمنتال های کیا” و تا حدودی در رانی در “حسین دلربا” به وضوح قابل مشاهده است.
با این حال، به نظر می‌رسد این تعبیر در مورد شخصیت‌های دوقلوی سومیّا و شایلی در فیلم دو کارت با بازی کریتی سانون، چندان صدق نکند. این پرسش مطرح می‌شود که آیا این دو شخصیت، به اندازه‌ی سایر آفریده‌های دیلون، عمق و پیچیدگی لازم را دارا هستند؟
انتخاب فیلم دو کارت به عنوان اولین تولید اصلی کمپانی Blue Butterfly Films، تصمیمی هوشمندانه از سوی سانون به عنوان بازیگر و تهیه‌کننده بوده است. این نقش دوگانه به وی فرصتی استثنایی بخشیده تا طیف گسترده‌ای از احساسات و شخصیت‌ها را به تصویر بکشد. سانون با مهارت تمام، از ایفای نقش ساومیا، دختری رنج‌دیده و مضطرب، تا شیلی، زنی پرشور و انتقام‌جو، گذر می‌کند و در هر دو نقش، عمق احساسات و ظرافت بازیگری خود را به نمایش می‌گذارد. این انتخاب، نه تنها به سانون امکان می‌دهد تا توانایی‌های هنری خود را به اثبات برساند، بلکه به فیلم نیز عمق و پیچیدگی بیشتری می‌بخشد.
فیلم دو کارت با وجود تلاش برای ارائه یک ایده نوآورانه، در اجرای آن به اندازه کافی موفق نیست. تم دوقلوهایی با ظاهر یکسان اما شخصیت‌های متفاوت، اگرچه در ظاهر تازگی دارد، اما در واقع ریشه‌های عمیقی در سینمای هند دارد. این کلیشه بارها و بارها مورد استفاده قرار گرفته و استانداردهای بالایی برای آن تعیین شده است.
نقدی دیگر بخوانید : فیلم هیولای شما
فیلم‌هایی همچون “رام و شیام” با بازی دیلیپ کومار و “سیتا و گیتا” با بازی هما مالینی، سال‌هاست که به عنوان نمونه‌های درخشان این ژانر شناخته می‌شوند. حتی سریدوی افسانه‌ای نیز در فیلم “چال باز” با ایفای دو نقش متفاوت، بر غنای این قالب افزود. بنابراین، فیلم دو کارت با وجود داشتن بازیگران توانا و جلوه‌های ویژه جذاب، در مقایسه با این آثار کلاسیک، نوآوری چندانی به ارمغان نمی‌آورد.
فیلم دو کارت، با الهام از فیلم کلاسیک “شرمیلی” ۱۹۷۱، داستان دو خواهر دوقلو با شخصیت‌های متضاد را روایت می‌کند. این فیلم، همچون پیشینه‌اش، بازی با کلیشه‌های شخصیت‌های زن را در کانون توجه قرار می‌دهد.
در “شرمیلی”، راخی گجرا دو نقش متفاوت را ایفا می‌کرد: یک خواهر مدرن و آزاداندیش در مقابل خواهری سنتی و محافظه‌کار. در فیلم دو کارت نیز، این تقابل شخصیتی به شکل برجسته‌ای دیده می‌شود. شیلی، یکی از دوقلوها، با سبک زندگی آزاد و جسورانه‌اش، در مقابل ساومیا، خواهری آرام‌تر و محافظه‌کارتر قرار می‌گیرد.
با این حال، برخلاف انتظار، این دودویی ساده شخصیت‌ها در فیلم دو کارت به چالش کشیده می‌شود. در فیلم دو کارت، مرزهای میان خوب و بد، سنتی و مدرن، به شدت مبهم شده‌اند. هر دو خواهر درگیر روابط پیچیده‌ای با مردی به نام درو می‌شوند که رفتاری خشونت‌آمیز و کنترل‌گرانه دارد. این در حالی است که شیلی، با وجود ظاهر آزاداندیشانه‌اش، گویی در دام نقشه‌ای پیچیده گرفتار شده است.
بازیگران فیلم، به ویژه کاجول و کریتی سانون، تلاش قابل توجهی برای ارائه شخصیت‌های پیچیده و چندلایه انجام داده‌اند. با این حال، فیلمنامه، با وجود ایده‌های جذاب، نتوانسته است به طور کامل از پتانسیل این شخصیت‌ها بهره‌برداری کند.
در فیلم دو کارت، کانیکا دیلون با افزودن شخصیت مرموز “ماجی”، پرستار بچه خواهران، تلاش کرده تا به داستان پیچیدگی بیشتری ببخشد. بازی درخشان تنوی عزمی در نقش ماجی، حتی برخی از صحنه‌های پیش‌بینی‌پذیر را قابل تحمل کرده است. نگاه معنادار او در صحنه پیشنهاد شربت، نمونه‌ای بارز از بازی ظریف و تأثیرگذار اوست که به ایجاد شک و تردید در ذهن بیننده کمک می‌کند.
با این حال، بازی کاجول در نقش ویدیا جوتی، افسر پلیسی که به دنبال کشف حقیقت است، چندان متقاعدکننده نیست. اگرچه شخصیت ویدیا دارای عمق بالقوه‌ای است و تلاش می‌شود تا او را به عنوان زنی مصمم و جستجوگر عدالت معرفی کند، اما بازی کاجول نتوانسته است به این شخصیت جان ببخشد. به جز صحنه حمله به ویدیا که اندکی به لایه‌های درونی او اشاره می‌کند، شخصیت‌پردازی او به سطحی‌ترین شکل ممکن صورت گرفته است.
چالش‌های جدی فیلم دو کارت
فیلم دو کارت با وجود بازیگران شناخته‌شده و طرحی جذاب، در اجرای جزئیات و منطق داستانی با چالش‌های جدی مواجه است. یکی از بزرگترین ایرادات فیلم، عدم توجه به واقعیت‌های حرفه‌ای است. ویدیا، شخصیت اصلی که به عنوان یک افسر پلیس معرفی می‌شود، به راحتی و بدون هیچ توضیحی به عنوان یک وکیل در دادگاه حاضر می‌شود. این در حالی است که طبق قوانین هند، یک افسر پلیس نمی‌تواند به صورت همزمان به عنوان وکیل فعالیت کند. این تناقض آشکار، سوالاتی را در مورد دقت تحقیقات و توجه به جزئیات در ساخت فیلم ایجاد می‌کند.
از دیگر نقاط ضعف فیلم می‌توان به نوسانات لهجه هاریانوی شخصیت ویدیا اشاره کرد که باعث ایجاد عدم یکپارچگی در شخصیت‌پردازی او می‌شود. همچنین، صحنه‌های پاراگلایدر با CGI ضعیف، نه تنها به باورپذیری داستان کمکی نمی‌کند، بلکه از جذابیت بصری فیلم نیز می‌کاهد.
اما شاید بزرگترین مشکل فیلم، پیچش پایانی قابل پیش‌بینی آن باشد. پیچیدگی‌های داستانی که در طول فیلم ایجاد می‌شوند، به جای اینکه به تعلیق و هیجان بیننده بیافزایند، به نظر می‌رسد که به صورت مصنوعی و برای ایجاد پیچیدگی بیشتر به داستان اضافه شده‌اند. در نهایت، این پیچش نه تنها غافلگیرکننده نیست، بلکه به نظر می‌رسد که از منطق داستانی نیز فاصله می‌گیرد.
در مجموع فیلم دو کارت، فیلمی است که با وجود پتانسیل‌های اولیه، به دلیل ضعف در نگارش فیلمنامه، عدم توجه به جزئیات و پیچش‌های قابل پیش‌بینی، نتوانسته انتظارات مخاطب را برآورده کند.
