چگونه به یک بیوگرافی موزیکال تکراری، طعمی تازه بدهیم؟ این سوالی است که فیلم مرد بهتر درباره رابی ویلیامز، ستاره پاپ انگلیسی، به شیوه‌ای جالب به آن پاسخ می‌دهد. این فیلم با گفت‌وگویی بین ویلیامز و کارگردان، مایکل گریسی، آغاز می‌شود؛ گفت‌وگویی که به ما نشان می‌دهد چگونه یک ایده عجیب و غریب می‌تواند به قلب یک پروژه هنری نفوذ کند.
ویلیامز در اوج شهرت خود احساس می‌کرده که شبیه یک “میمون رقصنده” است. این تصویری است که گریسی به عنوان یک عنصر بصری کلیدی در فیلم مورد استفاده قرار می‌دهد. اما نکته جالب‌تر اینجاست که ویلیامز به جای تکیه بر بازیگران برای بازسازی صحنه‌های کنسرت‌هایش، از صدای یک نسخه کامپیوتری از خودش در دوران جوانی استفاده می‌کند. این تصمیم جسورانه، به فیلم اجازه می‌دهد تا از کلیشه‌های بیوگرافی‌های موزیکال فاصله بگیرد و روایتی تازه و خلاقانه ارائه دهد.
فیلم مرد بهتر با ترکیب عناصر مختلفی مانند موسیقی، انیمیشن و درام، یک تجربه سینمایی منحصر به فرد را خلق می‌کند. این فیلم نه تنها به زندگی رابی ویلیامز می‌پردازد، بلکه به بررسی پیچیدگی‌های صنعت موسیقی و چالش‌هایی که یک هنرمند مشهور با آن روبرو می‌شود، می‌پردازد.
چرا فیلم مرد بهتر
جانو دیویس با فیلم مرد بهتر تصویری متحرک از رابی ویلیامز جوان ارائه می‌دهد؛ پسری که در میان انسان‌ها بزرگ شده و در ابتدای زندگی‌اش، به عنوان یک “پسر جنگلی دوست‌داشتنی” شناخته می‌شد. در این فیلم، با خانواده‌ای عجیب و غریب آشنا می‌شویم: پدر فراری و سیناتراپرستی که به او بی‌توجه است (پیتر)، مادری فداکار (جانت) و مادربزرگی حامی و محبوب (بتی).
“Better Man” ماجرای صعود رابی از دوران کودکی پر از شیطنت و ماجراجویی تا تبدیل شدن به ستاره‌ای بزرگ و برگزاری کنسرت‌های تاریخی در Knebworth را روایت می‌کند. این فیلم، لحظات مهمی از زندگی رابی را به تصویر می‌کشد؛ از جمله پیوستن به گروه Take That، آغاز دوران انفرادی، و رویدادهای پر فراز و نشیبی که بر زندگی و حرفه او تأثیر گذاشته‌اند.
فیلم‌های زندگینامهای موزیکال همیشه جذاب‌اند، اما وقتی داستان از یک میمون آدم‌نمای کوکائین‌خوار شروع می‌شود، دیگر همه چیز فرق می‌کند. رابی ویلیامز شاید انتخاب اول خیلی‌ها نباشد، اما فیلم مرد بهتر با رویکردی تازه و خلاقانه، داستان او را روایت می‌کند. گریسی، کارگردان باسابقه موزیکال‌ها، با استفاده از تکنیک‌های جذاب و آهنگ‌های دوباره خوانده شده ویلیامز، تماشاگر را به سفری هیجان‌انگیز در زندگی پر فراز و نشیب این ستاره میبرد.
کارکرد عجیب آهنگ فیلم مرد بهتر
تجارت میمون در فیلم مرد بهتر ممکن است در نگاه اول شبیه یک نمایش عجیب و غریب سیرکی به نظر برسد – یک حیوان موزیکال! اما دیدگاه گریسی چندان هم عجیب و غریب نیست. شخصیت‌پردازی زیرکانه فیلم، با روشی هوشمندانه و ظریف، به سراغ مجری موسیقی می‌رود که ارزش خود را صرفاً به تعداد طرفداران و فروش بلیت‌های کنسرتش گره زده است. این روش شخصیت‌پردازی آنقدر آشکار و در عین حال هوشمندانه است که انگار یک شاهکار هنری است.
حتما بخوانید : فیلم فرمان
حرکات موشن کپچر دیویس در فیلم‌های اخیر، ما را به یاد میمون‌ها می‌اندازد، در حالی که آوازهای ویلیامز به طرز ماهرانه‌ای ذهن ما را فریب می‌دهند. انیمیشن دیجیتال با ترکیب هنرمندانه‌ای از طبیعت، شکل میمون ویلیامز را به شکلی شگفت‌انگیز زنده می‌کند و در فیلم مرد بهتر، آرامشی عجیب حاکم است؛ زیرا هیچ‌کدام از شخصیت‌ها به پوچی نمایش روی پرده پی نمی‌برند. این ترفند، که به طرز شگفت‌آوری هرگز کهنه نمی‌شود، در شرایط داستانی فیلم، معجزه‌آسا عمل می‌کند.
شخصیت ویلیامز در فیلم مرد بهتر، با بهره‌گیری از جلوه‌های ویژه خلاقانه، ما را به دنیایی سورئال و تاریک میبرد. اعتیاد و افسردگی او، به شکلی ملموس و بصری، در قالب توهمات میمون‌وار از نسخه‌های گذشته خود جلوه‌گر می‌شود. این توهمات، که نمادی از مبارزه درونی او هستند، در نهایت به یک نبرد حماسی و سورئال منجر می‌شوند. گریسی، کارگردان فیلم، با مهارت تمام، مرز بین واقعیت و خیال را محو کرده و تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برای مخاطب خلق کرده است. این فیلم، نه تنها داستانی تکان‌دهنده از مبارزه با اعتیاد است، بلکه یک بررسی عمیق از روان انسان و تأثیر آن بر واقعیت پیرامون اوست.
تکرار فرمول‌های همیشگی
در دنیای فیلم‌های موزیکال زندگینامهای، فیلم مرد بهتر به جمع آثار تکراری می‌پیوندد که داستان سقوط و خیزش یک ستاره را روایت می‌کنند. از ‘راکتمن’ تا ‘بوهمیان راپسودی’، این فیلم‌ها با کلیشه‌هایی آشنا پیش می‌روند: ستاره‌هایی که پل‌ها را می‌سوزانند، حرفه خود را به خطر می‌اندازند و پس از یک اجرای فاجعه‌آمیز، زندگی‌شان دستخوش تغییر می‌شود. مبارزات ویلیامز با اعتیاد و مسائل شخصی، شباهت زیادی به بسیاری از بیوگرافی‌های دیگر دارد و فیلم نیز از شوخی‌های پیش‌پاافتاده‌ای بهره میبرد که یادآور فیلم‌های کمدی موزیکال دیگری مانند ‘واک هارد’ است. به نظر می‌رسد سازندگان فیلم تصور می‌کنند مخاطب تنها به دنبال تماشای فروپاشی یک ستاره و بازگشت او به صحنه است، بدون آنکه داستان جدیدی را ارائه دهند.
فیلم مرد بهتر با بی‌پروایی تمام، زوایای پنهان زندگی رابرت ویلیامز را به تصویر می‌کشد. رابطه او با مادربزرگش، بتی، که برای بسیاری یادآور آهنگ ماندگار «نان» است، به شدت مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد. جشن باشکوهی که در فیلم برگزار می‌شود، با اجرای گروه Take That در سیرک پیکادیلی، به اوج هیجان می‌رسد. این صحنه، با آهنگ «راک دی‌جی»، به یک موزیک ویدیوی بزرگ و پر انرژی تبدیل می‌شود.
اما در پس این شادی ظاهری، داستان عاشقانه ویلیامز با نیکول اپلتون، خواننده گروه All Saints، و تلاش‌های ناموفق آن‌ها برای تشکیل خانواده، تلخی عمیقی را به همراه دارد. موسیقی متن فیلم، به ویژه آهنگ‌های «او یکی است»، به زیبایی این تضاد احساسی را به تصویر می‌کشد. با این حال، برخی انتخاب‌های عجیب در فیلمنامه، مانند جایگزینی پدر با مادر در صحنه پایانی، از جذابیت فیلم می‌کاهد.
فیلم مرد بهتر شاهکاری است در ژانر درام‌های زندگینامهای که رابی ویلیامز با ظرافت تمام آن را خلق کرده است. این فیلم با رویکردی نوآورانه و شخصی، به عمق روح یک هنرمند می‌رود و ما را با چالش‌ها و موفقیت‌های او همراه می‌کند. انتخاب گریسی به عنوان کارگردان، یک تصمیم هوشمندانه بوده است.
او با دیدگاهی تازه و اصیل، داستانی را روایت می‌کند که فراتر از زندگی یک ستاره پاپ است. اجرای درخشان ویلیامز و موسیقی متن فیلم، بر جذابیت این اثر افزوده و آن را به تجربه‌ای فراموش‌نشدنی تبدیل کرده است. فیلم مرد بهتر به ما نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با استفاده از هنر، به اعماق وجود خود نفوذ کرد و داستان زندگی را به شکلی متفاوت روایت کرد.
