امروز قصد داریم فیلم فندق شکن ها را مورد نقد و بررسی قرار بدهیم. دیوید گوردون گرین، کارگردانی با سبک کاری متنوع و غیرقابل پیش‌بینی، در طول حرفه خود آثاری در ژانرهای مختلف خلق کرده است. او کار خود را با فیلم‌های مستقل و دراماتیک آغاز کرد و سپس به سراغ کمدی‌های پرمخاطب رفت. گرین در ادامه، فیلم‌هایی با موضوعات متنوعی را کارگردانی کرد که ژانربندی آن‌ها دشوار است.
در سال‌های اخیر، او به ژانر وحشت روی آورد و با ساخت سه گانه هالووین و فیلمی بر اساس مجموعه شیطان‌صفت، توجه بسیاری را به خود جلب کرد. با این حال، گرین تنها به ژانر وحشت محدود نشده و همزمان با همکاری با دنی مک‌براید، در پروژه‌های تلویزیونی نیز حضور فعالی داشته است. این تنوع در آثار گرین باعث شده است که پیش‌بینی مسیر کاری او بسیار دشوار باشد و او همواره مخاطبان خود را غافلگیر کند.
با بازگشت بن استیلر به پرده سینما پس از وقفه‌ای چند ساله و بازی در فیلم فندق شکن ها، شاهد تغییر مسیر کاری جودی گرین، کارگردان این فیلم هستیم. گرین که پیش از این بیشتر به کارگردانی سریال‌های تحسین‌شده‌ای مانند «Severance» و «Escape در Dannemora» مشهور بود، این بار با یک فیلم خانوادگی درام به دنیای سینما بازگشته است. فیلمنامه این اثر توسط لیلاند داگلاس نوشته شده و داستان آن، اگرچه ممکن است برای برخی تکراری به نظر برسد، اما به سختی می‌توان از آن دل کند.
درباره فیلم فندق شکن ها چی میدونی؟
بن استیلر در نقش مایک، یک مشاور املاک موفق در شیکاگو، ناگهان خود را درگیر یک ماجراجویی غیرمنتظره می‌بیند. پس از مرگ خواهرش، او مجبور می‌شود به اوهایو برود تا از چهار برادرزاده‌ی شیطان و پرانرژی‌اش مراقبت کند. مایک که در آستانه یک معامله‌ی بزرگ کاری قرار دارد، با ورود به خانه‌ی این بچه‌ها با دنیایی کاملاً متفاوت روبرو می‌شود.
خانه‌ای که پر شده از حیوانات خانگی، ظرف‌های نشسته و شواهدی از شیطنت‌های بی‌نهایت بچه‌ها. این چهار خواهر و برادر که به نظر می‌رسد هر کاری دلشان بخواهد انجام می‌دهند، زندگی آرام مایک را به هم می‌ریزند. گرچن، کارمند سازمان خدمات کودک و خانواده، تلاش می‌کند تا خانواده‌ای جدید برای این بچه‌ها پیدا کند و معتقد است که حضور مایک تنها یک راه‌حل موقت است. مایک با محدودیت زمانی، باید هر چه سریع‌تر راهی برای یافتن یک خانواده‌ی مناسب برای برادرزاده‌هایش پیدا کند تا بتواند به زندگی عادی خود برگردد.
توصیه میکنم بخوانید : فیلم راز کوچک ما
فیلم فندق شکن ها داستانی آشنا و قابل پیش‌بینی را روایت می‌کند که شباهت زیادی به فیلم‌های مشابه دارد. کارگردان، گرین، پیش از اکران جهانی فیلم در جشنواره تورنتو، هدف خود را ساخت فیلمی «بدون بدی و بدبینی» و شبیه به فیلم‌هایی که او را عاشق سینما کرده بود، اعلام کرده بود. «شکارچیان مهره» تا حد زیادی در رسیدن به این هدف موفق است و با داستانی دلنشین و گرم، تجربه‌ای آرامش‌بخش و منحصر به فرد از یک فیلم تعطیلاتی را ارائه می‌دهد. این فیلم به جای شکستن کلیشه‌ها، از آن‌ها برای خلق یک روایت لذت‌بخش استفاده می‌کند. درست مانند خانواده‌ای که محور اصلی داستان است، «شکارچیان مهره» نیز با وجود برخی ناهمواری‌ها، همچنان جذاب و دوست‌داشتنی است.
بازگشت بن استیلر در یک کمدی جذاب
موفقیت فیلم فندق شکن ها در خلق داستانی آشنا اما جذاب، مدیون پویایی منحصر به فرد بین شخصیت استیلر و خانواده جانسون است. در ابتدا، این دو گروه در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند، اما با گذشت زمان، پیوندی غیرمنتظره بین آن‌ها شکل می‌گیرد. این پیوند عجیب و غریب، لحظات طنزآمیزی را خلق می‌کند. برای مثال، زمانی که استیلر سعی می‌کند برای بچه‌ها داستانی آرام‌بخش تعریف کند، آن‌ها خواستار داستانی پر از خشونت می‌شوند و استیلر نیز با اقتباس از فیلم «اولین خون»، داستانی را برایشان تعریف می‌کند که به احتمال زیاد باعث کابوس‌های شبانه خواهد شد.
واکنش‌های بی‌تفاوت استیلر در مقابل رفتارهای غیرعادی بچه‌ها، مانند نشستن روی پشت بام خانه‌ای نامرتب یا خوردن وعده‌های غذایی ساده، تضاد جذابی را ایجاد می‌کند. استیلر در نقش یک ناظر بی‌تفاوت اما در عین حال همدل، به خوبی درخشیده است. ترکیب شخصیت استیلر با رفتارهای بی‌قید و بند بچه‌های جانسون، یک زوجیت مکمل و جذاب را به تصویر می‌کشد که تماشاگر را به خنده وا می‌دارد.
فیلم فندق شکن ها در اواخر قسمت سوم به اوج دراماتیک خود می‌رسد که اگرچه تا حدودی قابل پیش‌بینی است اما اجرای قوی بازیگران و روایت صمیمانه آن، این بخش از فیلم را جذاب می‌کند. گرین در به تصویر کشیدن تکامل رابطه شخصیت‌ها مهارت بالایی دارد و این موضوع به ویژه در این قسمت از فیلم مشهود است.
با این حال، پایان فیلم کمی عجولانه به نظر می‌رسد و گویی صرفاً برای نمایش یک عشق بزرگ در اوج داستان طراحی شده است. با وجود این ایراد جزئی، فیلم فندق شکن ها به دلیل بازی‌های خوب و روایت دلنشینش موفق می‌شود مخاطب را با خود همراه کند. این فیلم با تمرکز بر روایت شخصی و درونی شخصیت‌ها، یادآور آثار مستقل قبلی گرین است و به نوعی تلاش می‌کند تا در دل تراژدی‌ها، امید و تلاش کودکان برای ساختن دنیایی بهتر را به تصویر بکشد.
دیوید گوردون گرین با دستاوردی شگفت‌انگیز
گرین، کارگردانی که به ساخت فیلم‌های غیرمنتظره شهرت دارد، در فیلم فندق شکن ها تعادل جالبی بین سبک شخصی خود و فرمت سنتی درام‌های خانوادگی برقرار کرده است. برخلاف سه گانه هالووین که در آن گرین سعی داشت با شکستن قواعد ژانر، تجربه‌ای متفاوت خلق کند، در فیلم فندق شکن ها او به ریشه‌های ژانر درام خانوادگی نزدیک‌تر شده و با احترام به آثار کلاسیک این ژانر، فیلمی ساخته است.
این نشان می‌دهد که گاهی اوقات، برای ساختن یک فیلم خوب، لزوماً نیازی به نوآوری‌های رادیکال نیست و می‌توان با استفاده از فرمول‌های آشنا، داستانی جذاب و دلنشین را روایت کرد. به نظر می‌رسد گرین با الهام گرفتن از فیلم‌های مورد علاقه‌اش در کودکی، تلاش کرده تا در فیلم فندق شکن ها تجربه‌ای مشابه را برای مخاطبان ایجاد کند و تا حد زیادی در این امر موفق بوده است.
گرین در طول دوران کاری خود بارها سبک خود را تغییر داده و به دنبال تجربه‌های جدید بوده است. بنابراین، شاید تعجب‌آور نباشد که در فیلم فندق شکن ها، او به سراغ داستانی ساده‌تر و سرراست‌تر رفته است. حضور استیلر و خانواده جانسون در این فیلم، لحظات لذت‌بخشی را برای مخاطب ایجاد می‌کند. همچنین، تغییر مسیر گرین از فیلم‌های ترسناک به سوی یک ژانر متفاوت، تحسین‌برانگیز است. با این حال، فیلم فندق شکن ها به اصول اولیه پایبند مانده و داستانی ارائه می‌دهد که نیازی به تحلیل و بررسی عمیق ندارد.
