در این مقاله فیلم نیروهای قدرتمند را مورد نقد و بررسی قرار مید هیم. فیلم‌های فاجعه هوایی در سال‌های اخیر در آسیا، دوران رنسانسی را تجربه کرده‌اند. چین با فیلم «کاپیتان» در سال ۲۰۱۹، کره جنوبی با فیلم‌های «اعلام اضطراری» در سال ۲۰۲۲ و «ربودن ۱۹۷۱» در سال ۲۰۲۴ به این ژانر بازگشتند. اما این تازه آغاز ماجراست؛ چرا که در سال ۲۰۲۴، فیلم «Wings of Dread» به‌عنوان یک وب‌سریال بزرگ در پلتفرم iQIYI و فیلم نیروهای قدرتمند با بودجه‌ای کلان و بازیگری اندی لاو، نویدبخش اوج‌گیری بیشتر این ژانر هستند.
اکساید پانگ، کارگردان فیلم نیروهای قدرتمند، در سال ۲۰۲۰ دو فیلم را کارگردانی کرده است که بی‌شک به دلیل وقفه چند ساله صنعت فیلمسازی چین به واسطه همه‌گیری کووید-۱۹ از ابتدای سال ۲۰۱۸ بوده است. این کارگردان که فعالیت خود را به‌عنوان نیمی از برادران پانگ آغاز کرد، از سال ۲۰۰۰ با فیلم «خطرناک بانکوک» تاکنون فیلم‌های متعددی را در تایلند، هنگ کنگ و حتی هالیوود ساخته است (از جمله بازسازی فیلم اولشان با بازی نیکلاس کیج).
آخرین همکاری او با برادرش در فیلم فاجعه آتش‌نشانی «Out of Inferno» در سال ۲۰۱۳ بود. جالب اینجاست که پانگ در آخرین فیلم خود قبل از High Forces یعنی «Flash Over 2023» نیز به ژانر فاجعه بازگشت. پس از جدایی از برادرش، پانگ از اواخر دهه ۲۰۱۰ به تولیدات محلی چین روی آورد. بنابراین، همکاری او با ستاره‌ای بزرگ و بودجه‌ای کلان مانند اندی لاو در فیلم نیروهای قدرتمند، اولین تجربه از این دست برای او پس از فیلم «Out of Inferno» محسوب می‌شود.
فیلمی درباره یک افسر گمرک دوقطبی
چه کسی فکر می‌کرد روزی فیلمی درباره یک افسر گمرک دوقطبی اینقدر مورد توجه قرار بگیرد؟ الهام گرفته از نقش آفرینی درخشان جکی چان در “هرمان یاو”، این بار اندی لاو را در نقش یک افسر امنیتی فرودگاهی می‌بینیم که پس از شکست در زندگی شخصی، شروعی دوباره را تجربه می‌کند.
در این فیلم، لاو که به تازگی برای کنترل خشم خود دارو مصرف می‌کند، در یک پرواز از آسیای جنوب شرقی به عنوان مسافر اقتصادی حضور دارد. همزمان، همسر سابق و دخترش که به دنبال درمان برای دخترشان هستند، در کلاس فرست همین پرواز حضور دارند. این اتفاقات، تنش‌های گذشته را دوباره زنده کرده و به ما نشان می‌دهد که چگونه گذشته می‌تواند بر حال ما تأثیر بگذارد.
با الهام از فیلم “اکساید پانگ”، “نیروهای برتر” داستان یک مرد را روایت می‌کند که در تلاش برای تعادل بین گذشته و آینده‌اش است. این فیلم، با ترکیب درام و کمدی، به بررسی موضوعاتی مانند خانواده، عشق، و تلاش برای شروع دوباره می‌پردازد.
فیلم‌های اکشن چینی اخیر، با خلق محیط‌های ساختگی در جنوب شرقی آسیا، فضایی را برای روایت داستان‌های اکشن فراهم کرده‌اند. فرودگاه‌هایی مانند “باتی” در این فیلم‌ها به محلی برای وقوع اتفاقات غیرممکن و مجرمانه تبدیل شده‌اند.
در فیلم “نیروهای قدرتمند” (۲۰۲۴)، شاهدیم که چگونه در فرودگاه باتی، کارکنان به سادگی به هواپیماربایان مسلح اجازه ورود به هواپیما را می‌دهند. این اتفاق غیرمنتظره، بهانه‌ای می‌شود برای آغاز ماجرایی پر از هیجان.
هواپیما را گروهی از مجرمان به رهبری یک روان‌شناس دوقطبی به نام کو چوکسیائو ربوده‌اند. آن‌ها با تهدید به کشتن مسافران، ۵۰۰ میلیون دلار طلب می‌کنند. برای فرار، چتر نجات همراه دارند و با استفاده از گلوله‌های توخالی، به هواپیما آسیبی نمی‌رسانند.
داستان فیلم نیروهای قدرتمند به سمت تقابل دو شخصیت با اختلال دوقطبی پیش می‌رود: یک افسر امنیتی و یک هواپیمربای حرفه‌ای. هر دو تلاش می‌کنند از وضعیت روانی خود برای پیروزی در این نبرد استفاده کنند.
بخش عقلانی‌ام فریاد می‌زند که باید برای این بی‌رحمی و بی‌تفاوتی عجیب فیلمساز نسبت به موضوعی به این مهم، طوماری امضا کنم. انگار که آدم‌های مبتلا به اختلال دوقطبی فقط موجوداتی هستند که مدام در حال انفجار خشم و خشونت‌اند! اما عجیب اینجاست که در عین حال، از این همه سطحی‌نگری و ساده‌سازی لذت هم می‌برم.
پانگ با “نیروهای قدرتمند” به اوج بی‌مسئولیتی رسیده. شخصیت‌هایش آنقدر کلیشه‌ای و اغراق‌شده‌اند که انگار از یک کارتون کودکانه بیرون آمده‌اند. لاو، با هر ترافیک کوچکی، دیوانه می‌شود و چوکسیائو هم که اصلاً تعادل ندارد، هر جا که برود بلایی سر خودش یا دیگران می‌آورد. انگار که فیلترهای رنگی روی صفحه، حال روحی‌شان را نشان می‌دهند تا بهتر بتوانیم با این موجودات عجیب همذات‌پنداری کنیم! قرمز برای لاو یعنی خشم و سبز برای چوکسیائو یعنی…خب، سبز!
در فیلم نیروهای قدرتمند، سناریوی سقوط هواپیما، فراتر از یک فاجعه، به یک داستان احساسی عمیق بدل می‌شود. با کشف عکس هواپیماربایان، خانواده لاو در دل یک کابوس قرار می‌گیرند. در اوج این بحران، لاو با استفاده از یک واکی‌تاکی اسباب‌بازی، ارتباطی شکننده با یکی از مسافران برقرار می‌کند و از او می‌خواهد تا از حرکات هواپیماربایان خبر دهد.
این ارتباط، که قرار است پل امید را میان خانواده و عزیزانشان در هواپیما برقرار کند، با یک پیچش دراماتیک روبرو می‌شود. صدای روباتیک دستگاه، مانع از آن می‌شود که لاو متوجه شود در واقع با یک غریبه، و نه یکی از مسافران هواپیما، صحبت می‌کند. این سوء تفاهم، زمینه را برای ایجاد یک پیوند عمیق و احساسی بین دو فرد غریبه فراهم می‌کند. در نهایت، با آشکار شدن حقیقت، اشک‌ها جاری می‌شوند و مخاطب با طیف گسترده‌ای از احساسات روبرو می‌شود.
نقدی دیگر بخوانید : فیلم ترسناک مرتد
اگرچه ممکن است فیلم نیروهای قدرتمند را مانند یک قطار خراب توصیف کنم، اما نمی‌توان از بازیگری قوی آن چشم پوشید. اندی لاو در فیلم نیروهای قدرتمند بسیار بهتر از عملکردش در “I Did It My Way” سال گذشته است و به نظر می‌رسد تنها ستاره‌ای از دوران طلایی هنگ کنگ باشد که توانسته محبوبیتش را به سینمای سرزمین اصلی منتقل کند و حتی از جکی چان نیز پیشی بگیرد. از سوی دیگر، چو شیائو نیز نقش منفی بسیار موثری را ایفا کرده و بی‌رحمی او در صحنه‌هایی که مجبور به رها کردن مسافران است، به خوبی به تصویر کشیده شده است.
صحنه های اکشن
صحنه‌های اکشن فیلم نیروهای قدرتمند، حتی با استانداردهای هالیوود، بسیار خشن و بی‌رحمانه هستند. شاید به این دلیل که انتظار می‌رفت اندی لاو، با نقش پلیس‌های قهرمان قبلی‌اش، همه خلافکاران را دستگیر کند. اما وقتی مشخص شد قصد دارد همه آن‌ها را بکشد، فیلم وارد فاز جدیدی شد که برای مخاطب لذت‌بخش‌تر بود. انگار پلیس نبودن قهرمان، به او اجازه می‌دهد تا از خشونت بیشتری استفاده کند. صحنه‌هایی مثل شکستن دست و صورت افراد بدجنس، یا فرو کردن چاقو در گردن آن‌ها، یادآور خشونت بی‌امان فیلم “قهرمانان دو” است.
محیط داخلی A380 در فیلم نیروهای قدرتمند به خوبی به کار گرفته شده است. وجود کلینیک زیبایی و فروشگاه معاف از مالیات در هواپیما، تنوع لوکیشن‌ها را برای روایت داستان فراهم می‌کند. با این حال، گاهی اوقات، فقدان آشفتگی بصری آشکار، حس مصنوعی بودن برخی صحنه‌ها، به خصوص آن‌هایی که در یک استودیو فیلم‌برداری شده‌اند، را تقویت می‌کند.
یکی از صحنه‌های کلیدی فیلم نیروهای قدرتمند، جایی که شخصیت‌ها در حال چتربازی از هواپیما هستند، با وجود استفاده از تکنیک صفحه سبز، چندان قانع‌کننده به نظر نمی‌رسد. پیش‌بینی این صحنه در مکالمات قبلی شخصیت‌ها، اگرچه به ایجاد ارتباط داستانی کمک می‌کند، اما به نظر می‌رسد که بیش از حد آشکار است. نتیجه نهایی این صحنه، به جای ایجاد هیجان، بیشتر طنزآمیز است.
آخرین فیلم Pang رو که دیدم، قضاوتش خیلی سخت بود! از یه طرف، کلی بهم خوش گذشت، حتی اگه خیلی از جاهاش عمداً خنده‌دار شده بود و یه جورایی مغزم می‌گفت این فیلم خیلی هم خوب نیست. از طرف دیگه، اگه بخوام مثل یه منتقد جدی قضاوت کنم، باید بگم که فیلم نیروهای قدرتمند یه فاجعه تمام‌عیار بود، مخصوصاً با اون قهرمان و ضدقهرمان دو شخصیتی که داشت.
ولی خب من آدم احساسی‌ام و همیشه سعی می‌کنم با اون حسی که موقع دیدن فیلم بهم دست می‌ده، قضاوت کنم. پس در مورد فیلم نیروهای قدرتمند، من کلی خوش گذروندم. شاید از نظر هنری فیلم خیلی قوی نباشه، اما اگه انتظار زیادی نداشته باشی، مطمئنم تو هم لذت می‌بری. (البته به همون دلایلی که خودت انتظار داری!)
