زنگ ساعت به صدا درمی‌آید؛ وقت آن است که یک دوز اکشن خالص به رگ‌هایمان تزریق کنیم! لیام نیسون، پادشاه بلامنازع ژانر اکشن‌های پرهیجان، با فیلم تبرئه بازگشته است. نیسون، همانند فیلم‌های قبلی‌اش، بار دیگر در نقش یک قهرمان کهنه‌کار ظاهر شده که با گذشته‌ای تاریک دست و پنجه نرم می‌کند. او با مهارت همیشگی‌اش، صحنه‌های اکشن نفس‌گیر را با بازیگری درخشانش ترکیب کرده و ثابت کرده که هنوز هم یکی از بهترین‌های این ژانر است.
لیام نیسون با وجود سابقه درخشان در ژانر اکشن، اخیراً در انتخاب نقش‌ها کمی یکنواخت شده است. فیلم تبرئه، اگرچه همچنان پر از صحنه‌های اکشن است، اما تفاوت چندانی با دیگر آثار مشابه او ندارد. در حالی که آثاری مانند “The Grey” و “Non-Stop” با روایتی تازه و شخصیت‌پردازی قوی متمایز می‌شدند، فیلم تبرئه بیشتر به یک فیلم جنایی معمولی شبیه است که جذابیت چندانی برای مخاطبان قدیمی نیسون ندارد.
فیلمی با اکشن کم
فیلم تبرئه به کارگردانی هانس پتر مولاند، بار دیگر لیام نیسون را در نقش یک مجری بی‌رحم و باتجربه نشان می‌دهد که سه دهه از عمر خود را در خدمت یک ارباب جنایتکار (ران پرلمن) گذرانده است. با تشخیص بیماری لاعلاج زوال عقل، عمر این گانگستر رو به پایان است و او تنها چند سال فرصت دارد تا قبل از فراموشی کامل، تصمیمات گذشته‌اش را مرور کند. این بحران هویتی، ضدقهرمان ما را به سمت گذشته‌اش می‌کشاند و فرصتی برای آشتی با خانواده‌اش فراهم می‌کند.
همانطور که در فیلم قبلی مولاند با نیسون، یعنی “تعقیب سرد” (Cold Pursuit) دیدیم، این کارگردان توانایی خاصی در خلق شخصیت‌های پیچیده و داستانی‌های پرکشش دارد. در “تبرئه” نیز شاهد یک روایت جذاب و پر از تعلیق هستیم که در آن گذشته تاریک یک گانگستر با واقعیت تلخ بیماری‌اش در هم می‌آمیزد.
لیام نیسون همچنان با همان کاریزمای همیشگی و مهارت در صحنه‌های اکشن، درخشش خود را در فیلم‌های اکشن به نمایش می‌گذارد. او با چابکی و اشتیاق درگیر نبرد می‌شود و همچنان یک انتخاب مطمئن برای دوست‌داران ژانر اکشن است. هرچند فیلم تبرئه به اندازه آثار قبلی او در بخش اکشن هیجان‌انگیز نیست، اما در روایت داستانی و پرداختن به شخصیت اصلی بسیار قوی عمل می‌کند.
تمرکز اصلی فیلم بر روی قهرمانی است که با گذشته خود دست و پنجه نرم می‌کند و به دنبال رستگاری است. نیسون با بازی درخشان خود، به خوبی موفق می‌شود تماشاگر را با این شخصیت پیچیده همراه کند و به او عمق ببخشد. با وجود برخی صحنه‌های رویایی فانتزی و تدوین کمی ناهموار، فیلم تبرئه توانسته است با تکیه بر بازی قوی نیسون، یک درام اکشن جذاب خلق کند.
لیام نیسون مثل همیشه بینظیر
فیلم تبرئه به بهترین شکل ممکن از استعدادهای بازیگری لیام نیسون بهره میبرد. شخصیت خشن و بی‌رحمی که نیسون در فیلم‌هایی مثل «Taken» به خوبی از پس آن برآمده، در این فیلم هم به نمایش گذاشته شده است. او همچنان با همان اقتدار همیشگی نقش یک جنایتکار حرفه‌ای و زیرک را ایفا می‌کند.
با این حال، در پس این ظاهر خشن، شخصیتی آسیب‌پذیر و رنج‌کشیده نهفته است که نیسون با مهارت تمام آن را به تصویر کشیده است. لحظاتی که نیسون با استفاده از حالات چهره و حرکات بدنی، ناامیدی و سردرگمی شخصیتش را نشان می‌دهد، از بهترین بخش‌های فیلم هستند. نیسون بدون شک بهترین عملکرد خود را ارائه داده است، اما متأسفانه دیالوگ‌های فیلم بسیار کلی و فراموش‌شدنی هستند و نتوانسته‌اند به اندازه بازی او درخشش داشته باشند.
اشعار تکراری و شخصیت‌های کلیشه‌ای، سایه سنگینی بر کل فیلم تبرئه انداخته‌اند. یولندا راس و فرانکی شاو، با نقش‌های دوست دختر نگران و دختر جدا شده، تنها دو نمونه از شخصیت‌هایی هستند که در پس‌زمینه مبهمی غرق شده‌اند. حتی نقش کلیدی ران پرلمن در این فیلم، به دلیل پرداخت سطحی و عدم جذابیت شخصیت، هدر رفته است. پرلمن که پیش از این توانایی خود را در ایفای نقش‌های پیچیده و تأثیرگذار نشان داده بود، در اینجا به یک شخصیت بی‌اثر و بی‌روح تبدیل شده است.
دریای فیلم‌های مشابه
فیلم تبرئه تلاش می‌کند تا لیام نیسون را در قالب یک قهرمان اکشن تکراری قرار دهد، اما در این کار موفق نیست. این فیلم به جای اینکه به شخصیت نیسون عمق ببخشد، به تکرار کلیشه‌های ژانر اکشن می‌پردازد. با مقایسه این فیلم با آثار دیگری مثل “All Night” و “In the Land of Saints and Sinners”، به وضوح متوجه می‌شویم که فیلم تبرئه نتوانسته از پتانسیل‌های موجود در این ژانر به خوبی استفاده کند.
نقدی دیگر بخوانید : فیلم مردی متفاوت
لیام نیسون بار دیگر در نقش یک قهرمان اکشن با چالش‌های حافظه‌ای در فیلم تبرئه ظاهر می‌شود. این نقش‌آفرینی، یادآور فیلم قبلی او، “حافظه”، است که در آن نیز شاهد یک قاتل حرفه‌ای بودیم که با زوال حافظه دست و پنجه نرم می‌کرد. اگرچه فیلم تبرئه به نظر می‌رسد بیشتر بر درام شخصیتی تمرکز دارد، اما شباهت‌های آن به نقش‌های قبلی نیسون، به ویژه در ژانر اکشن، غیرقابل انکار است.
فیلم تبرئه تلاش چندانی برای رهایی از قالب تکراری فیلم‌های اکشن لیام نیسون نمی‌کند. با وجود داستانی که به دنبال کاوش در گذشته شخصیت است، فیلم همچنان به تکرار کلیشه‌های همیشگی این بازیگر متکی است. اگرچه سعی شده قهرمان اکشن نیسون به عنوان یک فرد پیچیده و چند بعدی به تصویر کشیده شود، اما فیلمنامه کلیشه‌ای و تکراری، این تلاش را ناکام می‌گذارد. به نظر می‌رسد فیلم تبرئه نیز مانند بسیاری از فیلم‌های قبلی نیسون، به سرعت در حافظه‌ها محو خواهد شد.
